همگرایی ملی؛ کلید مقاومت در برابر تحریم‌های اروپا
در شرایطی که تحریم‌های ظالمانه اخیر اروپا علیه ایران ابعاد جدیدی به خود گرفته، همگرایی ملی و وحدت راهبردی به عنوان مهم‌ترین عامل برای مقاومت و خنثی‌سازی این فشارها مطرح می‌شود. این تحریم‌ها که نه تنها اقتصاد، بلکه رفاه و معیشت مردم را نیز هدف قرار داده‌اند، نیازمند یک پاسخ منسجم و یکپارچه از سوی تمام ارکان جامعه هستند.
وحدت راهبردی: از دولت تا مردم
مقاومت در برابر تحریم، صرفاً یک مسئله اقتصادی نیست؛ یک چالش راهبردی است که نیازمند هماهنگی کامل بین دولت، نهادهای حاکمیتی، و بدنه جامعه است. وحدت راهبردی به معنای آن است که همه تصمیم‌گیران، فارغ از اختلافات سیاسی و جناحی، یک هدف واحد را دنبال کنند: کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی و تقویت تولید داخلی. این امر مستلزم:
- همسویی دولت و مجلس در تصویب قوانین حمایتی برای تولیدکنندگان و صادرکنندگان.
- هماهنگی نهادهای اقتصادی برای مدیریت بازار ارز و کنترل تورم.
- برنامه‌ریزی دقیق برای تأمین کالاهای اساسی و جلوگیری از احتکار.
وقتی مردم احساس کنند که دولت با یک استراتژی مشخص و یکپارچه در حال مدیریت بحران است، اعتماد عمومی افزایش یافته و همکاری آنان در اجرای طرح‌ها آسان‌تر می‌شود.
نقش همگرایی اجتماعی و فرهنگی
همگرایی ملی فراتر از هماهنگی دولتی است. این مفهوم شامل همبستگی اجتماعی و تفاهم فرهنگی نیز می‌شود. در شرایط تحریم، دشمن تلاش می‌کند با ایجاد تفرقه و دامن زدن به اختلافات، انسجام داخلی را تضعیف کند. مقاومت ملی تنها زمانی به نتیجه می‌رسد که مردم با وجود فشارهای اقتصادی، در کنار یکدیگر ایستاده و از سرمایه‌های اجتماعی خود محافظت کنند.
- دوری از اختلافات بیهوده و تمرکز بر مشکلات مشترک.
- تقویت روحیه ایثار و همکاری در جامعه.
- افزایش آگاهی عمومی نسبت به اهداف تحریم‌کنندگان.
در نهایت، همگرایی ملی و وحدت راهبردی به یک سپر قدرتمند در برابر تحریم‌ها تبدیل می‌شود. این وحدت، پیامی قاطع به اروپا و سایر قدرت‌ها می‌فرستد که ملت ایران با یکپارچگی، قادر به خنثی‌سازی هرگونه فشار خارجی است. این کلید اصلی است که می‌تواند تحریم‌های ظالمانه را به فرصتی برای خودکفایی و رشد درونی تبدیل کند.
