فهرست عناوین
تمرکز بر رسالت یا انحراف به حاشیه؟ عواقب تمامیت‌خواهی در رسانه‌های تخصصی
مقدمه
در فضای پررقابت رسانه‌ای امروز، به‌ویژه در حوزه‌های تخصصی مانند «تاب‌آوری»، موفقیت و ماندگاری در گرو یک اصل بنیادین است: تمرکز بر رسالت اصلی و تولید محتوای ارزشمند.
برخی فعالان رسانه‌ای به‌جای پرداختن به محتوای تخصصی و تقویت ساختار داخلی خود، مسیر انحرافی را در پیش می‌گیرند و انرژی خود را صرف تحلیل عملکرد رقبا و پرداختن به حواشی می‌کنند.
این رویکرد نه تنها بی‌نتیجه است، بلکه نشانه‌ای از یک آسیب عمیق‌تر است که می‌تواند به افول و فراموشی یک رسانه منجر شود.
هزینه گزاف انحراف از مسیر اصلی
فعالیت رسانه‌ای، به‌ویژه در حوزه «فرهنگ‌سازی» تاب‌آوری، مستلزم یک نقشه راه مشخص و تعهد به آن است.
هنگامی که یک رسانه به‌جای توسعه آموزش‌ها، برگزاری دوره‌های تخصصی و تولید محتوای ناب، وقت و منابع خود را صرف هجمه و نقد دیگران می‌کند، در حقیقت مهم‌ترین دارایی خود یعنی “توجه” را هدر می‌دهد.
این رویکرد، که اغلب ریشه در نوعی تمامیت‌خواهی و ترس از رقابت سالم دارد، به‌جای رونق و رشد، تنها به از دست دادن جایگاه و از بین رفتن تمرکز بر امور تخصصی می‌انجامد.
این انحراف به حاشیه، همان عوارض و تبعات تمامیت‌خواهی است که در نهایت گریبان فرد یا مجموعه را می‌گیرد. نتیجه این کار، نشستن در خاموشی و دور شدن از رسالت اصلی است؛ در حالی که مخاطبین هوشمند، به دنبال محتوای معتبر و مسیر مشخص هستند.
فریب القاب و عناوین فاقد ساختار
یکی از بارزترین نشانه‌های تلاشی بی‌ثمر برای جبران ناکامی در محتوا، خلق القاب فریبنده است.
در این شرایط، شاهد هستیم که برخی مجموعه‌ها یا افراد، بدون هیچ‌گونه ساختار رسمی، سازمانی یا برنامه عملیاتی مشخص، برای خود عناوینی همچون «عضو ارشد»، «فرهنگ‌یار» یا «مشاور عالی» دست و پا می‌کنند و در ادامه، خود را به شکلی اغراق‌آمیز مورد تمجید قرار می‌دهند.اما مخاطبان امروزی بسیار آگاه‌تر از آن هستند که با این بزرگ‌نمایی‌های فریبکارانه متقاعد شوند. آن‌ها به خوبی می‌دانند که اعتبار یک رسانه در محتوای آن نهفته است، نه در تعداد القاب و عناوین خودساخته.
مخاطبان به دنبال نتایج عملی، برنامه‌های مشخص و محتوای قابل اعتماد هستند و به سادگی متوجه می‌شوند که این اقدامات تنها تلاشی برای پنهان کردن خلاءهای محتوایی و تحریف‌گری واقعیت است.
راه درست، یک رسالت روشن است
در مقابل این رویکرد، رسانه‌هایی مانند رسانه تاب‌آوری ایران (resiliencemedia.ir) وجود دارند که با یک رسالت و دستور کار مشخص، تنها بر مسیر خود تمرکز می‌کنند.
برای این نوع رسانه‌ها، اثبات خود به دیگران اهمیتی ندارد، چرا که ارزش و اعتبار آن‌ها از طریق کیفیت محتوا، ثبات در عملکرد و وفاداری به مخاطب حاصل شده است.
این پایگاه‌ها به خوبی درک کرده‌اند که قدرت و تأثیرگذاری واقعی در پایش مداوم تحولات علمی و عملی، و ارائه دانش معتبر به مخاطبانشان است، نه در نقد دیگران یا ساختن القاب توخالی.
نتیجه‌گیری: مخاطب هوشمند، بهترین داور است
در نهایت، سرنوشت رسانه‌هایی که به تقلب و حاشیه‌پردازی روی می‌آورند، روشن است:
نشستن در خاموشی و از دست دادن اعتماد مخاطب. مخاطبان جامعه تاب‌آوری و روان‌شناسی امروز به شدت هوشمند هستند و به سادگی می‌توانند تفاوت بین یک رسانه معتبر و یک جریان بی‌هدف را تشخیص دهند.
القاب و عناوین فریبکارانه، در بلندمدت بی‌اثر خواهند بود و تنها چیزی که باقی می‌ماند، محتوای ارزشمندی است که با صداقت و تعهد تولید شده باشد.
رسالت واقعی یک رسانه، آگاهی‌بخشی و توانمندسازی است. هر رسانه‌ای که از این مسیر منحرف شود، تنها به ناکامی خود سرعت بخشیده است.
